Na het eten gingen we terug naar onze kamer en ik ging snel een verslag maken en jeroen ging alles inpakken. Hij maakte ook nog een foto van ons uitzicht in onze hotelkamer.
Nadat ik het verslag had gemaakt ging ik het plaatsje Rachel opzoeken op de TomTom. Ik kon het niet vinden. Ik ging op internet opzoeken of ik het goed had ingevoerd en dat was zo. Nadat vanalles geprobeerd had ging ik kijkenop de site van Little A' le' Inn daar stond de breedte en de lengte graad en dat kun je ook invoeren op de TomTom. Dus toen hebben we dat op die manier gedaan. Achteraf beseften we pas dat Atea51 niet op de kaart staat en Rachel dus ook niet omdat het er bijna tegenaan ligt.
We checken uit en rond half 11 vertrokken we richting Area51. Onderweg gingen we nog tanken en net toen we wilden afrekenen ging de kassa kapot en moesten we een kwartier wachten voordat we verder konden. Nu reden we echt naar de middle of nowhere. Toen we op de Extraterrestrial Highway reden zagen we vooraan op de weg dat de volgende 150 miles geen bezine te krijgen was. Nadat we een tijdje gereden hadden kwamen we bij een mooi uitkijkpunt.
Toen we langs die weg reden die je op de bovenstaande foto`s ziet, zagen we dat het Groomlake road was. Dit is de weg naar Area51. De bergen die je op de foto ziet daarachter ligt area51.
We besloten om eerst naar Rachel te rijden om wat te eten want we hadden honger. Toen we bij Rachel aankwamen zagen we het bord van de Extraterrestrial Highway. Daar maakten we natuurlijk ook meteen foto`s en ook van onze wagen.
Toen we in Rachel aankwamen bleek het een soort trailerpark te zijn met een stuk of 10 houten keetjes. We gingen eten bij de Little A' le' Inn. Het was er erg gezellig, de bediening kwam een praatje maken over waar we vandaan kwamen enzo en er zaten ook twee Engelsmannen waarmee we nog gepraat hebben. Na het eten kochten we nog wat souverniers en bij het afrekenen vroegen we nog informatie over de witte brievenbus die we langs de weg hadden zien staan. Ik had er iets over gelezen op internet maar ik wist het verhaal niet meer.
Vroeger stond daar een zwarte ongesloten brievenbus van een boer die ergens achteraf een ranch heeft. Mensen kwamen post uit die brievenbus jatten want ze dachten dat het de brievenbus van Area51 was en dat er allemaal geheime post inzat. De brievenbus werd zelfs een paar keer gejat. Er waren ook mensen die er post indeden voor de aliens. Op een dag was die boer dat zo zat dat hij er een hele grote witte brievenbus plaatste van metaal en in cement verzonken. Hij heeft er nu ook een kleine brievenbus bij gehangen voor de aliens.
De eigenaresse van Litlle a` le' inn vertelde ook dat we niet voorbij de stoptekens bij de ingang van area51 moesten rijden, ook niet om te keren want je word gepakt met een gevangenistraf en boete. Ze vertelde dat ze ook alles kunnen horen wat je in de auto zegt. er waren een keer een man en een vrouw die daar reden en die vrouw zei stop een draai terug ik wil niet verder. Die man wilde zijn wagen keren om het stopbord van Area51. Hij werd gearresteerd en z`n vrouw niet omdat ze dat gehoord hadden dat zei niet verder wou rijden. we mogen wel foto`s maken van de borden maar abusluut niet van de bewakers.
Toen vertrokken we richting area 51. In de auto wist ik opeens niks meer te vertellen omdat we misschien wel werden afgeluisterd. Bij de "Black mailbox" hebben ook wat foto`s gemaakt.
Daarna reden we verder naar de ingang van Area51. Hoe dichter we in de buurt kwamen van de ingang, hoe zenuwachtiger we werden. Opeens zagen we de witte auto`s van de bewaking op een heuvel staan. Ik begon echt te zweten want ik vond dat heel spannend en Jeroen vond het ook erg spannend. Toen reden we op een heuvel en de weg liep naar beneden zo een hele grote regenplas in en die weg maakte een bocht dus we konden niet zien hoe die weg om die bocht eruit zag. We besloten om niet verder te rijden want als je vast komt te zitten met de auto in dat water dan sta je daar. En als om die bocht die borden stonden van niet verder rijden dan konden we misschien niet fatsoenlijkde auto keren. Dat risico durfden we niet te nemen. Het was echt een Anti-climax en toen we omgekeerd waren beseften we dat we echt bang waren en toen moest ik meteen aan Chris zeegers denken van Yorin Travel. Hij was hier ook geweest en die waren ook best bang denk ik. Daar had ik nooit zo bij stil gestaan maar nu besefte ik dat. Hier kun je dat filmpje terugzien
Daarna reden we verder richting yellowstone het was inmiddels half 4. Dat is nog 1200 Km dus dat zouden we zeker niet halen. We zijn gestopt in Cedar city en dat was 2, 5 uur later en de eerste stad die we tegenkwamen na Rachel. We zitten in een andere tijdzone en het is hier een uur later. Dus we kwamen om 7 uur aan in ons Best Western hotel. Om half 9 gingen we eten bij denny`s en ik had rijst met garnalen en jeroen gehakt met gebakken aardappelen. Ik lag al bijna te slapen boven m`n bord met eten. Toen we in onze hotelkamer teugkwamen heb ik nog effe geinternet en om kwart over 10 gingen we slapen