Maar we waren dus onderweg naar Mount ST Helens. Na een half uurtje rijden was ik aan het twijfelen of we toch niet naar Olympic NP moesten gaan omdat we dat ook in de planning hadden zitten toen we nog thuis waren. En omdat ik bang was dat ik er spijt van zou krijgen als we daar niet naatoe zouden gaan. Dit park ligt achter Seattle tegen de oceaan en heeft een regenwoud. Het enige in de wereld wat niet subtropisch is heb ik me laten vertellen.
We waren aan het dubben wat we zouden doen en Jeroen kwam ook nog met het idee om naar Vancouver island te gaan. We besloten om de Tomtom te raadplegen en het bleek dat het allemaal nogal lang duurde voordat we er zouden zijn omdat we de veerpont zouden moeten pakken. We zouden er dan ongeveer 6 uurtjes over rijden en dus pas tegen de avond aankomen. En dat was hetzelfde met Olympic NP. Dus we besloten om dat plan maar te laten varen want we hadden geen zin om weer een hele dag te rijden en niks te zien.
Rond half 12 kregen we honger en we typten een applebees in de Tomtom. Een half uurtje later kwamen we daar aan maar we zagen geen Applebee`s liggen maar wel een ander restaurant en we besloten om dat te testen. Het heet Shari`s en het was lekker eten dus die voegen we toe in ons lijstje.
Toen we bij de Sharis wegreden zagen we de Applebees ergens helemaal achteraf liggen. Jeroen ging meteen even tanken en toen hij in wilde stappen om verder te rijden hield een jongen hem aan. Die jongen vroeg 10 dollar om te tanken want hij had geen geld bij. Ik zei nee want Jeroen wou dat wel geven en we vertrokken. (gemeen van mij he)
We reden weer verder en om half 2 kwamen we aan bij het vistorcenter van ST Helens. daar kregen we te horen dat het nog een uur rijden was naar de vulkaan. We reden erheen en we zagen in het begin dat er overal boomjes waren geplant. Het ene gedeelte in 1985 en het andere gedeelte in 1993 enz. Toen we wat hoger in de bergen reden hadden ondanks de regen en zware bewolking hele mooie uitzichten. Het deed me een beetje aan Hawaii denken wat ik in de serie Lost heb gezien. we hebben daar helaas niet zo`n mooie foto`s van gemaakt.
Toen we bij de tweede laatste vistor center aankwamen hebben we entree van 6 dollar betaald (dit is geen Nationaal park maar een nationaal monument dus aparte entree) en wat gegeten daarna reden we verder naar de caldera (krater of wat er nog van over is). Rond de vulkaan zag je goed wat er gebeurd was. Er groeide wel wat gras en af en toe een boompje maar er lag overal nog zwart gesteente. Ik had me eerlijk gezegt voorgesteld dat we het laatste uur in een maanlandschap zouden rondrijden maar eigenlijk is het logisch dat er na 27 jaar weer vanalles groeit.
Toen we bijna bij het visitorcenter waren zag ik nog een Coyote langs de weg lopen. We waren weer te laat voor een foto te maken. In het visitorcenter bij de kaldera kregen we een film te zien over de ontploffing en dat was zeer indrukwekkend. Ze lieten het landschap zien voor de uitbarsting en na de uitbarsting en het was helemaal veranderd. Nu had je bijvoorbeeld helemaal ergens anders een meer liggen dan voor de uitbarsting. Er waren na de ontploffing ook meer heuvels bijgekomen. Onderzoekers hebben veel aan die ontploffing gehad voor onderzoek. Hier een foto van de caldera waar af en toe nog rook uitkomt. En in 2004 kwam er zelfs nog een beetje lava uitgestroomd.
Op deze foto kun je nog zien waar de lava heeft gestroomd. (als je goed kijkt)
Om 5 uur reden we weer terug naar de hoofdweg richting Portland. In woodland vonden we een hotel. We gingen meteen eten in een nabijgelegen restaurant. We hebben daar heerlijk gegeten. Jeroen zalm en ik zoals gewoonlijk scampies.
de rest van de avond hebben we wat tv gekeken en gecomputerd en om half 11 gingen we slapen